Drodzy czytelnicy

Łapczywie i z nadmiarem optymizmu wyłapujemy doniesienia o możliwościach wpływania człowieka na swój los. Doniesienia takie na ogół wywodzą się z narastającej wiedzy o jednorodności świata. Człowiek składa się z tego samego co nas otacza. Jest więc z tlenu, wodoru, węgla, azotu i kilkunastu innych pierwiastków. (Na razie wiemy, że tu na Ziemi nikt nie przekroczył jeszcze granic wyznaczonych tablicą Mendelejewa) Z tego samego zbudowane jest wszystko co na ziemi (czy także w kosmosie ? i czy także np. w czarnej dziurze ? w obłokach antymaterii ?) Tu na Ziemi z materii nieożywionej z prehistorycznej prazupy, żywe wyłoniło się w bliżej niejasnych okolicznościach. : jednokomórkowce, bakterie, rośliny, drzewa, ptaki, ryby, ssaki, hominidy .... A poza tym światem plączą się nam jakieś majaki czasoprzestrzeni, czarnych dziur, antymaterii, nanotechnologii i niezrozumiała hipoteza, że na początku tuż przed Wielkim Wybuchem ( A co było przedtem ?) to wszystko miało wielkość pomarańczy. I taka oto natrętna myśl : Czy gdyby nie było żadnej formy ożywionego istnienia materii to czy wszechświat by istniał i czy taki byt miałby jakiś sens istnienia, jeżeli nie byłoby nikogo (niczego) kto by się zastanawiał nad sensem istnienia wszechświata.

Niektóre żywe istoty wykazują wielkie i przedziwne zdolności adaptacyjne : drzewa zrzucają liście i zasypiają na zimę, niedźwiedź śpi kilka miesięcy, nic w tym czasie nie je i rodzi małe, pewna mała żabka zamarza i jako sopel lodu przeczekuje zimę, jaszczurka posiada zdolność regeneracji utraconej części ciała. Rośliny dzięki chlorofilowi posiadły fantastyczna zdolność bezpośredniego wykorzystania energii słonecznej. A jakby tak człowiek posiadał zielone włosy i też posiadł takie zdolności ? Coraz częściej myśl ludzka zwraca się w tę stronę : Jeżeli w przyrodzie jakieś stwory takie zdolności posiadają, to dlaczego, odwołując się do różnorodności, ale i do jedności świata żywego, nie pomyśleć jak te zdolności przenieść na człowieka. Są już konkretne próby - kilkunastu bogatych zmarłych i zamrożonych czeka na lepsze czasy, kiedy nauka będzie mogła rozwiązywać problemy dziś jej niedostępne - dawać nieśmiertelność. Transplantacje, techniki in vitro, coraz bogatsze środki podtrzymywania życia to małe kroczki w tym kierunku. A jednak mamy wrażenie, że choć ciągle wyrywamy naturze jej przedziwne tajemnice nie zbliżamy się do poznania tajemnicy świata. Niektórzy nader pospiesznie głoszą na razie niespełnialne obietnice :

"Postępy medycyny są tak szybkie, że jeżeli komuś uda się zachować zdrowie przez najbliższe 20 lat, doczeka eksplozji zdobyczy bioinżynierii, które zapewnią mu faktyczną nieśmiertelność" pisze Kurzweil - jeden z pionierów nanotechnologii. To fascynująca i podniecająca perspektywa, choć wydaje mi się to zupełnie nieprawdopodobne bo kiedy sięgam pamięcią nawet 60 lat wstecz konstatuję, że postępy medycyny choć imponujące odbywają się wg zasady Zenona z Elei - wciąż będziemy szli do przodu ale nigdy do końca czy do ostatecznego wyjaśnienia nie dotrzemy.

B. Franklin ponad 200 lat temu (1780) postulował " Będziemy mogli żyć dowolnie długo, oby tylko ten postęp szedł w parze choć trochę z postępem w dziedzinie moralności" I tego się na razie trzymajmy